Beste mensen aan het thuisfront

Nou zoals jullie wellicht vermoedde heb ik mijn belofte om met enige regelmaat een verhaal te tikken nu alweer verbroken. Dit omdat ik het over het algemeen gewoon te druk heb om ervoor te zitten. Maar ook omdat als ik de tijd heb ik echt even lekker aan het bijkomen ben. Waarbij dan de zin om weer achter de computer te kruipen ontbreekt.

Nou maar omdat ik jullie natuurlijk de updates van harte gun en het ook altijd erg leuk vind om jullie op de hoogte te houden. Volgt hierbij dan toch een verhaal uit het verre oosten. Waarvoor ik geen tijd heb maar waarvoor ik tijd heb gemaakt.

Nou om maar even als eerste te beginnen met een opmerking van nic. Het Nederlandse management wordt geacht om minder zelf te doen en meer te laten doen door het Chinese management. Nou kan ik jullie vertellen dat ik mijzelf hier helemaal in kan vinden! Dit soort opmerkingen probeer ik altijd met grote zorg te verwezelijken.

Verder heb ik een tijdje terug wat gegeten met een professor van een Chinese universiteit hier (Kunming Uni 30.000 studenten). Een hele aardige engelse man die heel erg begaan is met zijn studenten. Waarbij ik hem wat tips heb gegeven om de studenten voor te bereiden op het werkende leven (waar ik net 6 maanden aan gesnuffeld heb). Maar waaraan wij ook gaan bijdragen in de vorm van stageplekken. Wel grappig dat ik nu aan een docent hier kan uitleggen wat te doen. Terwijl mijn eigenschool carrière over het algemeen nou niet bepaald vanzelf ging.
Komende maand heb ik beloofd om een les te komen verzorgen op die school. Wel grappig en het lijkt me een leuke ervaring.

Ook doen we mee met een initiatief van de Its Alive campanje van het PT. Dus een student kan een maand lang stagelopen bij Van den Berg China winnen. Maar dit gaan jullie binnenkort ook op de radio horen. Er gaaf om dit van de zijlijn mee te maken.
Wel grappig ik werd benaderd door Rene Kester of wij mee wilde doen. Even voorgelegd aan Arie. Waarna hij aangaf het een goed idee te vinden en als ik het wilde organiseren. Maar natuurlijk wil ik dat doen geen probleem. Wel heel leuk om een beetje mails voorbij te zien komen van de voorbereidingen en dergelijke. En ik ben erg benieuwd wat er allemaal uit voort gaat komen.

Verder ben ik dagelijks veel bezig met administratiestromen binnen de verkoop en export. Heel erg leerzaam en ook leuk om te doen. Dit werk kan positief kort samengevat worden als: papiertje hier en papiertje daar en klopt alles ertussenin. Beetje afschermen hufterproof maken en viola klaar is kees. Weer een stroom gefixed.
Als je het negatief samenvat: het is een heel gedoe en veel computerwerk!

Nou maar om even bij mijn vorige verhaal verder te gaan. Xicuanbanna! Nou na mijn aankomt heb ik de farm bezocht. Waar mij al snel duidelijk werd dat er nog wel wat puntjes op de I konden. Maargoed anders hadden Arie en Nic mij natuurlijk ook niet aangenomen. Dus dat betekende voor mij een hoop nadenken en inschatten hoeveel werk het was. Welke mensen ik heb die hier wat kunnen betekenen en hoe ik dit wil gaan fixen.
Jessica (stagaire) was er al twee weken met Lola (Chinese management trainee) en zij hadden de farm al aardig in kaart gebracht en een hoop ideeën. Dus dat hielp wel een hele berg om een beetje snel tot een beslissing te komen.
Best leerzaam om te doen ook zeker qua mensen en capaciteiten. Wat wil ik en wat heb ik en hoe richt ik het in. Dat combineren met budget en een tijdsplan. Die combinatie moet ervoor zorgen dat in Juni ofzo (als het allemaal meezit) gewoon een stuk verbeterd is in Banna of dat we aardig op weg zijn.

Wel leuk is dat omdat ik de eindverantwoordelijke ben ik dan echt even iedereen moet leren kennen enzo. Dus had ik alle mensen (welgeteld vijf +Lola en Jes) uit eten genomen in Gaza (dorpje niet te verwarren met de gazastrook). Dat was erg leuk ook om te doen en we hebben echt een trditioneel etentje gehad van de Dai minderheid in China. Lijkt wel een beetje op de Thai meerderheid in Thailand ;).
Wel grappig ze noemen Xicuanbanna ook weleens het thailand van China. Nou het is echt net Thailand het lijkt echt wel een beetje op elkaar. Niet allen de naam maar ook de gebouwen tempels enzo echt wel grappig om te zien en te vergelijken.

In het weekeind heb ik met Jes en Lola een olifantenpark bezocht. Dat was heel erg Chinees maar wel leuk om gedaan te hebben. Ook had ik het idee dat de Chinezen mij en Jes bijzonderder vonden als de “wilde” olifanten aan een ketting. Want we moesten nog even met een vrouwtje of 20 op de foto.
Zondag hebben we een tour gedaan met een busje. Dat was wel erg gaaf. Een paar dropjes bezocht en wat tempels en ook thee velden. Dat was wel erg gaaf om te doen.
Foto’s zijn te vinden op facebook.

Ook wilde ik graag de supervisor (meisje van 22) in Yliang hebben voor een training. Nou het is en blijft hetzelfde liedje geloof ik met mensen uit Xicuanbanna. Echt een gedoe ongelofelijk. Ik ben er zonder dollen minimaal 6 uur mee bezig geweest om haar te overtuigen om mee te gaan met Jes en Lola. Wat een gedoe. Maargoed het lukte wel weer dus dat maakt mijn plan om de Banna productie locatie te fixen weer wat gemakkelijker.

Wel grappig was dat het meisje een engelse naam nodig had (Chinese namen zijn hier te onthouden). Dus hebben we erg hard gelachen onder het eten toen Jes en ik suggereerde aan Lola dat het misschien een idee was om haar Lolli te noemen. Lola en Lolli dat zou natuurlijk wel een grappige combinatie zijn. We hebben Lola er even hartelijk mee geplaagd onder het eten. Helaas koos het meisje uiteindelijk voor Ivy.

Ik vind het wel grappig dat al zullen ze het allemaal nit met me eens zijn. Lola/ Jessica en Ivy lijken best op elkaar. Ze hebben allemaal een compleet andere achtergrond. Jes verschilt qua cultuur enorm. Maar toch zie je toch telkens dingen dat je denkt tja jullie lijken meer op elkaar dan jullie denken. Het is wel leuk om te zien dat mensen met zulke verschillende achtergronden toch na een tijdje steeds beter met elkaar kunnen opschieten en het ook leuk gaan vinden om met elkaar om te gaan. Dat vind ik altijd leuk om te zien.

Nu nog even een kort stukje over het vliegveld in Banna. Nou is Bejing het meest imposante vliegveld wat ik ooit heb gezien. In Thailand was het mooiste vliegveld wat ik ooit heb gezien. Hier was het gemoedelijkste vliegveld wat ik ooit heb gezien. Ze hadden gewoon massagestoelen in de incheckhall. Die bestond uit twee lopende banden om bagage in te Checken en 1 bureau waar je gecontroleerd werd.

Het was ook gewoon een lekker relaxte controle. Alles kon in de tas blijven zitten iedereen werd gecontroleerd. Gewoon allemaal lekker relaxt. Beetje niks aan de hand sfeertje de hele tijd. Inchecken in het vliegtuig de deur gaat open en dan loop je met zijn allen naar het vliegtuig. 1 vliegtuig tegelijk zodat niemand in verwarring raakt. Zo hoort vliegen te zijn.

Moet ik wel zeggen totdat ik erachter kwam in het vliegtuig dat er Shanghai op mijn ticket stond en geen Kunming…….. Ik kan je wel vertellen dan slaan de zenuwen wel even toe mensen. Dus ik weer het vliegtuidg uit en naar de incheckbalie. Spreekt niemand engels ow god………. Dus met wat handen en voetenwerk krijg ik uitgelegd dat er iets fout zit. Dus weer terug door de controle langs de rij met mensen. Sta ik echt wel 10 minuten achter drie vrouwen die met de dounane in discussie zijn of maiskolven nu wel of niet meemogen het vliegtuig in (5 zakken vol wat moet je ermee???). De stress slaat wel een beetje toe dan moet ik zeggen.
Echt iedereen kijkt je aan want zoals wel vaker hier in Yunnan is het aantal buitenlanders welgeteld 1 en dat ben ik. Na veel gedoe wordt duidelijk dat ik gewoon in Kunming kan uitstappen maar dat geeft wel weer even stress.

Dus dan ga je weer door de controle heen langs de rij. Iedereen kijkt je raar aan. Weer terug naar buiten het vliegtuig in waar weer iedereen je aankijkt zovan wat moest hij nou weer doen.

Een hoop gedoe maargoed wel weer wat leuks om te vertellen aan de mensen thuis natuurlijk.

Nou jongens en meisjes ik heb wel even wat van me af te praten. Engels in China is echt een drama. Ik weet niet wie aan die Chinezen heeft uitgelegd dat niemand Engels hoeft te spreken maar ik kan die beste persoon vertellen ze hebben goed geluisterd. Echt het gros van de mensen spreekt geen woord engels en dat zorgt ervoor dat veel simpele dingen best ingewikkeld worden.
Taxi spreekt geen engels. Maar kan bijvoorbeeld ook geen woorden lezen die niet in karakters zijn geschreven. Dit levert nog weleens wat irritatie momenten op. Maargoed dan doen we gewoon even zuchten en weer doorgaan.

Qua veiligheid is China helemaal een land apart. Veel appartementen hebben tralies voor de ramen. Dit omdat Chinezen bang zijn voor inbrekers. Maar als je bijvoorbeeld in de supermarkt staat af te rekenen is het (vooral in de kleine) niet ongewoon dat ze geen kassa hebben. Wat hebben ze dan vragen jullie jezelf af. Nou gewoon een doos waar dan gegraaid wordt naar je wisselgeld. Hoe voller de doos hoe beter de supermarkt ervoor staat. Het blijft een apart volk die Chinezen.

Het eerder genoemde meisje uit Xicuanbanna kwam zoals gezegd uiteindelijk wel mee naar Kunming. Dus was er een hele dag geregeld met mijn Chinees lerares zodat ze wat van de stad kon zien. Wil ze alleen maar winkelen. Die hebben dus de eerste dag allen maar geshopt. Pff vrouwen.

Wel grappig is dat ik een hele hoop geleerd heb de afgelopen maanden over het fenomeen heimwee. Nu ik al drie meiden in mijn team heb die er allemaal last van hebben gehad tijdens een reis. Leer ik steeds meer over dit boeiende fenomeen.
Wat veel mensen denken is dat mensen met heimwee alleen maar thuis missen. Maar dit is vaak niet de reden waarom heiwee serieus wordt heb ik het idee. Ik denk zelf dat het komt omdat ze iets nieuws moeten doen wat ver weg is. Dus een opdracht ver van huis. Waarbij ze uit een beschermde omgeving vertrekken en onbeschermd iets moetendoen wat ze niet zo goed begrijpen. Waarbij de persoon in kwestie erg bang is om iets fout te doen of te falen.
Wat in mijn ervaring goed helpt is gewoon dit uit te leggen. Bij de drie meiden in mijn team heeft dit tot nu toe ertoe geleid dat ze allemaal in iedergeval niet naar huis gingen. Ook lijken ze het alle drie naar hun zin te hebben in hun nieuwe omgeving en heel snel meer zelfstandig te worden.
Ik vond het wel grappig om mee te maken en zeker drie in zo een korte tijd.

Ik voel me wel echt een leraar af en toe hier hoor. De hele tijd dingen uitleggen en mensen laten zien wat ze moeten doen. Ze noemen het managen maar het is gewoon een beetje praten de hele dag. Met wat dingen tikken en wat mailen enzo. Maar ik moet wel zeggen het is wel ingewikkeld. Maar ik had wel verwacht dat het anders zou zijn als dit. Maargoed ik vind het wel erg leuk om te doen.

Had ik een offerte aangevraagd om de koelcel in de exportschuur te versterken. Dit had ik gedaan bij het onderhoudsbedrijf. Dus een mooie tekening gehad zonder verdere uitleg zag er goed uit. Dacht ik dat ze het plafon gingen versterken door en een constructie onder te zetten. Hadden hun het idee om een constructie in het plafon te maken dus het plafon eruit en vernieuwen. Even een kleine miscommunicatie.
Nou dames en heren ik ben niet snel boos maar ik was witheet want dit zorgde voor een behoorlijk probleem voor mij.Want wij verwerken ons export product in die schuur en dat moet wel doorgaan. Op een geven moment kwam de manager van het onderhoudsbedrijf ermee dat het allemaal mijn schuld was (zal het ook best voor een gedeelte zijn geweest) omdat ik de tekeningen niet snapte en meer vragen moest stellen. Nou ik vind dat zij gewoon moeten aangeven wat hun plannen zijn en dat moeten verduidelijken in een mail en niet allen met een tekening.
Wat een sukkels op een gegeven moment liep het zo ver op dat ik aangaf dat ze maar op moesten rotten. Dus die lui ja maar dan sturen we een factuur voor onze uren. Dus ik die kun je sturen maar ik betaal niks.
Dus die lui bellen Cok. Cok tja als Yoeri niet wil betalen krijg je niks. Bellen ze Nic tja als Yoeri niets wil betalen krijg je niks. Toen belde ze mij om tot een schikking te komen. Wat een gedoe. Sommige mensen kunnen echt niks.

Maar er is naast dit vervelende incident ook een mooi iets gebeurd. De schoonmaakster is begonnen met het schoonmaken van mijn appartement. Met daarnaast ook het wassen van mijn kleren. Als belangrijke praatjesmaker van Van den Berg heb ik hier natuurlijk HELEMAAL geen tijd voor. Want dan zou ik dit tussen de praatjes door moeten doen dat werkt natuurlijk niet.
Daarnaast is ook het gas aangesloten in mijn appartement. Dus ook kan ik China gaan verstellen van mijn kookkunsten. Al zijn die tot op heden nog niet noemenswaardig geweest.

Ook komt trouwens een nieuwe Nederlandse Collega Pieter Jansen het team versterken. Een jongen van 30 jaar die productie assistent gaat worden. Wel een gezellige gozer. Wel leuk wat hij begint over twee weken en nu maak ik zijn functie omschrijving en contract een training programma. Wel gaaf dat Nic dat meteen doorschuift. Piet komt zegmaar Mij en Cok operationeel ondersteunen.

Nou maar na een heel getyp ben ik weer aan het einde beland van dit verhaal. Morgen heb ik een afspraak staan met de KLM vracht manager in China. Ze wilde graag zaken bespreken. Dus dan wordt binnen Van den Berg natuurlijk de praatjesmaker opgetrommeld (ik dus) om even te horen wat er allemaal mogelijk is.
Nu komt dat best uit want ik help ook met het organiseren van koninginnendag hier in Kunming. Waarbij het importeren van bitterballen lastig blijkt. Misschien kunnen zij mij helpen hiermee. Het staat op de agenda om even te bespreken met de heren. Het tenslotte wel de KLM die paar bitterballen moet hun wel lukken.

Nu had een Chinese collega nog wel een achteringang via Laos om ze over de grens te krijgen. Maar ik weet niet of ik dat wel wil. Bitterballen moeten wel gekoeld blijven natuurlijk.

Ook kon een Nederlandse kroegeigenaar hier zelf bitterballen maken. Nu heb ik die al op en ze zijn erg goed. Maargoed zelf maken betekend wel een hoop gedoe. Ik weet niet of dit wel zo verstandig is.

Maargoed ik zoek het even uit allemaal. Jullie horen de uitkomst de volgende keer!

Groeten uit het verre Oosten